به موجب ماده 1 لایحه ، " شرکت سهامی شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آن ها است ".
به عقیده دکتر اسکینی ، " شرکت سهامی کاملاَ تابع قرارداد شرکا نیست و در لایحه قانونی بیشتر به تاسیسی بودن آن تاکید شده است. در واقع در قرارداد شرکت نمی توان آزادانه وضعیت شخص حقوقی را معین نمود ". در حقیقت برخلاف شرکت مدنی ، با صرف توافق نمی توان شرکت تجاری را ایجاد نمود و باید تشریفات قانونی در تشکیل رعایت شود.
در شرکت سهامی، به شرکا در ازای آورده ای که به شرکت می آورند یا مبلغی که تعهد می کنند، سهام داده می شود. مجموع این سهام ، سرمایه شرکت سهامی را تشکیل می دهد. سهم در معنای خاص، به معنای سهام شرکت سهامی و در معنای عام ، هر حق ناشی از مشارکت یا حصه شریک است.
سهامی عام و سهامی خاص
به موجب ماده 4 لایحه ، " شرکت سهامی به دو نوع تقسیم می شود :
نوع اول : شرکت هایی که موسسین آن ها قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می کنند. اینگونه شرکت ها شرکت سهامی عام نامیده می شوند.
نوع دوم : شرکت هایی که تمام سرمایه آن ها در موقع تاسیس منحصراَ توسط موسسین تامین گردیده است. اینگونه شرکت ها شرکت سهامی خاص نامیده می شوند".
با توجه به تعریف بالا بارزترین تفاوت شرکت سهامی عام و خاص، تفاوت در نوع تامین سرمایه شرکت می باشد. مثلاَ اگر 5 نفر قصد تشکیل شرکت سهامی را داشته باشند، در سهامی خاص فقط همین 5 نفر باید تمام سرمایه شرکت را شخصاَ تعهد کنند، اما در سهامی عام این 5 نفر مبلغی را طبق قانون تعهد و مابقی سرمایه شرکت را به عموم مردم پیشنهاد می کنند تا اشخاص علاقه مند سهام شرکت را خریداری کنند. شرکت سهامی عام مانند شیر پاستوریزه پگاه اصفهان و شرکت سهامی خاص مانند کاله آمل .
تعداد شرکا
اگرچه در شرکت مدنی حضور 2 شریک کفایت می کند ولی به موجب ماده 3 لایحه ، " در شرکت سهامی تعداد شرکا نباید تز سه نفر کمتر باشد ". در این ماده حداقل تعداد اعضا جداگانه در شرکت سهامی عام و خاص مشخص نشده است.
در خصوص کفایت حداقل 3 شریک در شرکت سهامی خاص، با توجه به نص قانون اختلاف نظر وجود ندارد.
به عقیده برخی، در هر دو شرکت سهامی عام و خاص، حضور حداقل 3 شریک کفایت می کند. طبق نظری دیگر، در شرکت های سهامی عام ، حداقل تعداد موسس شرکت 3 نفر می باشد، اما در زمان تشکیل شرکت سهامی عام ، حداقل تعداد شریک 5 نفر می باشد زیرا طبق ماده 107 لایحه، حداقل تعداد اعضای هیات مدیره 5 نفر است.
در نهایت به نظر می رسد ماده 107 لایحه ، مخصص ماده 3 لایحه می باشد و شرکای شرکت سهامی عام نباید کم تر از 5 عضو باشند.
لازم به ذکر است که حداکثر تعداد اعضای شرکت سهامی عام و خاص در قانون معین نشده است.
میزان سرمایه در سهامی عام و خاص
به موجب ماده 5 لایحه ، " در موقع تاسیس، سرمایه شرکت های سهامی عام از پنج میلیون ریال و سرمایه شرکت های سهامی خاص از یک میلیون ریال نباید کمتر باشد ".
قانون گذار در این ماده، میزان حداقل سرمایه را پیش بینی نموده است . در شرکت سهامی عام و خاص حداکثر سرمایه در قانون معین نشده است.
نام در شرکت سهامی
به موجب تبصره ماده 4 لایحه ، " در شرکت های سهامی عام عبارت " شرکت سهامی عام " و در شرکت های سهامی خاص عبارت " شرکت سهامی خاص" باید قبل از نام شرکت یا بعد از آن بدون فاصله بانام شرکت در کلیه اوراق و اطلاعیه ها و آگهی های شرکت به طور روشن و خوانا قید شود ".
با وجود آن که این تکلیف در شرکت های سهامی عام و خاص مقرر شده، اما در قانون ضمانت اجرای مدنی و کیفری معین نشده است و در صورت ورود خسارت، باید طبق قواعد عام مسئولیت مدنی جبران خسارت شود، یعنی شخص زیان دیده اثبات کند که عدم قید عبارت سهامی خاص یا عام سبب ورود ضرر به من شده است.
موضوع فعالیت شرکت سهامی
به موجب بند 2 ماده 8 لایحه ، " موضوع شرکت به طور صریح و منجز " از بندهای اامی اساسنامه می باشد. اامی نیست که موضوع فعالیت شرکت سهامی عملیات بازرگانی ماده 2 ق. ت باشد، زیرا شرکت های سهامی عام و خاص از شرکت های شکلاَ تجاری محسوب شده و در هر صورت شرکت سهامی، شرکت بازرگانی می باشد.
شرکت ,سهامی ,عام ,، ,خاص ,سرمایه ,شرکت سهامی ,سهامی عام ,در شرکت ,عام و ,شرکت های
درباره این سایت